Karunda

26 juli Cairns

Vandaag is het heel vroeg opstaan. Om 7.20 worden we in de foyer verwacht voor een rit met een trein, een tochtje met een amfibivoertuig, een hele lange rit met een kabelbaan (gelukkig een gondel) en een bezoek aan een aboriginal themapark. Kortom een drukke dag. Voordat we bij het station zijn, is het bijna 1,5 uur later. Eerst diverse mensen ophalen bij verschillende hotels en natuurlijk zijn er altijd mensen die niet klaar staan en dan toch op hun gemak aan komen lopen ggrrrrrr En dan komen we toch uiteindelijk aan op het station van Freshwater. We hebben een gereserveerde coupe maar de plek mag je zelf uitzoeken. Gelukkig voor Ger nog een plek bij het raam. Die zit al in de aanslag met video en foto. Ik moet bekennen het is de mooiste rit die ik ooit met zo'n trein heb gemaakt. Zeer wisselend landschap, bij mooie uitzichtpunten of waterval rijdt 'ie heel langzaam zodat je alle tijd hebt om je plaatjes te maken. Het wordt ook omgeroepen. Wat grappig is dat personeel langskomt om met jouw camera een foto van jouw groepje te maken. Dus dat doen wij ook. Leuk idee.

We arriveren in Karunda. Helaas moeten we daarna snel naar de bus want we moeten ergens afgezet worden.Geen tijd om wat foto's van het leuke station te maken. In de bus krijgen we te horen dat wij als enigen moeten blijven zitten want wij hebben iets anders. Ok, doen we. Dus als de rest in het centrum van Karunda wordt geloosd, blijven wij op ons plekje. Kevin, onze chauffeur, vertelt dat wij een aangepast programma hebben. Hij brengt ons eerst naar een plek waar we een rit zullen hebben met een amfibivoertuig. Daar hebben we dan ook onze lunch. Zijn voorstel is om de lunch met een half uur in te korten, zodat we ook nog even in Karunda kunnen rondkijken. zo gezegd zo gedaan.

De chauffeur van de army duck is Robbo, een beetje een mallotig type, maar hij wist heel erg veel en wist alles op een zeer leuke manier te brengen. Het is toch wel maf dat je het ene moment op het land rijdt en twee tellen laten drijf je als een boot in het water. Aparte ervaring. Geen krokodil gezien, hoor. Natuurlijk wordt ook daar weer een foto van je gemaakt, maar die hebben we maar laten liggen. Na deze rit een buffetlunch en wij waren vroeg, dus konden we op ons gemak eten voordat de grote massa binnenviel.

Stipt op tijd arriveert Kevin weer en dropt ons in het centrum van Karunda. Zeeeeeer toeristisch. Ik ben dus op zoek naar een t-shirt met een Tasmanian Devil, maar die zijn dus nergens te krijgen. Tegenover ons in de trein zat een meneer met zo'n t-shirt maar die had 'm dus in Hobart (Tasmanie) gekocht. Jammer voor mij. Dan maar 2 andere t-shirts met aboriginal motieven. Toen we de winkel wilden verlaten werden we aangesproken door een meneer. Hij had onze spraak herkend. Weer een Australische Nederlander. Woont al heel lang Down Under. die mensen vinden het geweldig om Nederlanders tegen te komen. In Karunda was daar geen gebrek aan. Leuk praatje gehad en vervolgens door naar de kabelbaan (Sky Rail).

Dat zou wat worden want het was druilerig weer en er ging ook wat mist. Het is een raar gevoel om zo hoog boven de bomen te zweven. Gelukkig is het een gondel, zodat ik wel naar beneden durf te kijken. Anders hadden ze me knock-out moeten slaan. Op een gegeven moment was het zo mistig dat we helemaal niets meer zagen: de kabels alleen van heel dichtbij en je hoorde de andere gondel maar veel van zien kon niet. Het was maar voor een zeer korte periode. Maar al met al een leuke rit.

Beneden aangekomen natuurlijk weer op de foto. Deze hebben we maar wel genomen, vooral omdat de achtergrond zo zonnig was en wij er zo zonnig opstonden, maar dat was natuurlijk ver van de werkelijkheid. Nu naar Tjapukai. We waren wat laat zodat we een stuk van de dansshow hebben gemist. Maar wat we gezien hebben was zeer de moeite waard. Daarna een demonstratie over het maken en bespelen van een didgeridoo. Dat spelen is dus heel erg lastig. Doorademen door je neus en met je mond een soort prrrr-geluid maken. doe dat maar is na. Ons lukte het dus niet. Maar de geluiden die je er uitkrijgt. Ger heeft naar hartelust video kunnen maken. Ger heeft zich ook nog op het boemerang gooien gestort. Gelukkig niemand gewond! Er was een mevrouw die ook gooide en dat ding keerde gelijk terug tegen de schenen van de aboriginal-instructeur. AUW! Het speer werpen lieten we maar voor wat het was. Zeer interessante middag gehad. En natuurlijk weer wat gekocht: een grote shawl met aboriginal motieven. Heel mooi van kleur.

En natuurlijk stond Kevin goed op tijd weer voor onze neus om ons bij het hotel af te zetten

hartelijke groetjes

Ger en Inge

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

the 26th of July Cairns

Today we have to get up very early. At 7.20 am we were expected in the foyer for a train ride, a trip with an army duck, a go with a gondola and a visit to an aboriginal themepark. To be short: a busy day. Before we got to the station we have to collect many people from several hotels. And not everyone is on time. It took the bus 1,5 hours to get to the station of Freshwater.

Our cabin was reserved but we could choose our seats. Luckily for Ger he had a seat at the window. He's ready with camera and camcorder. I must say it'sthe most beautiful trip I made with the train. the views are stunning, but also at interesting places the train slows down so you can take your photos. And the staff announces the special stops. A funny thing is that staff comes along and with your camera they make a photo of you. Just for free. So we are on the photo together as well.

We arrive inKarunda. Unfortunately we'll have to go to the bus directly because we have a spcial programme. So there is no time for taking photos of the lovely old station. The rest of our groupe got out of the bus in the centre of Karunda and we go to a place where we'll have a trip with an army duck. Afterwards we'll have lunch there and then we will be dropped at the centre of Karunda.

The driver of the army duck is a bit mad, Robbo, but he knows an awful lot about the rainforest and the animals. It's strange to drive on a track and the next minute you're in the water in the same vehicle. No crocodile in sight, luckily. We were on time for the lunch and Kevin, our driver arrived on time so we 35 minutes in the centre of Karunda.

That is very touristic. A lot of souvenir shops. I am looking for a t-hirt with a Tasmanian Devil, but unfortunately they are only for sale in Tasmania. But we looked for it in several shops. We saw someone with such a t-shirt but he bought it in Hobart (Tasmania). When we left a shop a man asked us if we were dutch. Again a Dutch Australian. He recognised our speech. Most of those people love to talk to Dutch and tell where they came from. We need to go on to the Skyrail.

That would be an experience because it's raining and fog. It's an akward feeling to be above the tree tops. Luckily it's a gondola so I can look down. At one point there was so much fog that we could hardly see the other gondola. That was only during a short period.

When we got down it was 'picture-taking-time'. We bought that one because on the photo it was sunny (artificial) and we were looking very 'sunny'. The we went to Tjapukaj. We missed a part of the show with dance and music. but what we saw was good. After that there was a demonstration of making and playing the didgeridoo. Playing is very difficult, because you breath only through your nose and at the same time you have to make a sort of prrr sound with your lips. We couldn't do that. Ger tried to throw a boomerang. He did well. A lady wasn't so succesful. She threw the thing and it ended against the leg of one of the instructors. AUW!!! We didn't practise on spear throwing. too dangerous for the onlookers!!!! In the shop I bought a beautiful scarf with aboriginal patterns.

And of course Kevin was on time to drop us off at our hotel.

love

Ger en Inge

?

Great Barrier Reef

Zondag 25 juli Cruise naar het Great Barrier Reef

Vandaag zijnwe al vroeg opgestaan, niet in de laatste plaats door het geschreeuw van de toch zeker wel honderden gekleurde vogels in de bomen tegenover ons hotel. We moeten er wel voor zorgen om met een gevulde maag op pad te gaan. Exact op de afgesproken tijd staat onze bus voor de deur. Na bij andere hotels nog meer mensen opgehaald te hebben, gaat de reis naar Port Douglas, op zo'n 60 km ten noorden van Cairns. Daar stappen we op een grote boot, een catamaran, zo eentje die behoorlijk hard kan varen.Dat is wel nodig ook, want de tocht naar de rand van het Barriere Rif duurt op volle snelheid nog zo'n 100 minuten. Het personeel aan boord is buitengewoon behulpzaam. Er staat op zee nogal wat wind, en Inge maakt zich zorgen dat ze misschien last krijgt van zeeziekte. We krijgen een aparte plaats op de boot, en elke 10 minuten komen ze langs om te vragen of alles nog goed gaat, zo bezorgd zijn ze. ze zijn er duidelijk op uit om iedereen aan boord een plezierige dag te bezorgen, zonder ongemakken. Inderdaad is het onderweg geen rustig tochtje, maar we komen zonder problemen aan op de plaats van bestemming. Dat is een ponton waar van af er allerlei aktiviteiten gedaan kunnen worden: snorkelen, een tocht met een soort onderzeebootje, een wandeling met een onderwaterhelm op, duiken , relaxen en kijken naar anderen, lunchen.Overal is weer genoeg personeel aanwezig om je waar dan ook mee te helpen. Inge gaat snorkelen, iets wat ze altijd al heeft willen doen. Ze wordt voorzien van een duikbril en zwemvliezen en krijgt peroonlijke instructie van Johann, een van de mensen die een groot oogje in het zeil houden. Als ze eenmaal te water is kijkt ze haar ogen uit. Vissen in allerlei kleuren en van zeer klein tot wel bijna een meter lang zwemmen vlak voor haar langs en om haar heen, een onvergetelijke gebeurtenis. Door de onderwaterfotograaf zijn er foto's van gemaakt. Ger gaat met een onderzeebootje een tochtje maken, en krijgt zo bijna hetzelfde te zien als Inge. Maar natuurlijk is dat toch minder indrukwekkend als de vissen op pakafstand te zien. Ook heeft hij nog geinformeerd naar het maken van een wandeling met een onderwaterhelm op, waarbij er via een slang zuurstof in de helm wordt geblazen. Je moet daarvoor een heel formulier invullen, waarbij je wordt duidelijk gemaakt dat je goed moet begrijpen welke gevaren er aan verbonden kunnen zijn zoals decompressie of plotselinge hartproblemen. Tenslotte blijft de zee een gevaarlijk ding. Hij ziet er uiteindelijk maar van af, de risico's leken hem te groot. Maar er waren gelukkig genoeg andere leuke dingen te beleven. Om kwart voor drie is het weer verzamelen geblazen, iedereen moet weer op de boot gaan zitten om te worden geteld. Het is natuurlijk een beetje slordig om wat mensen te vergeten. De volgende morgen komt de volgende groep wel weer, maar een nachtje moederziel alleen op de oceaan is toch niet zo'n pretje. Tegen vijven komt de boot weer aan in Port Douglas en worden we door de bus netjes achtergelaten, een onvergetelijke ervaring rijker. Dit hadden we niet graag willen missen. 's Avonds hebben we om de dag compleet te maken weer uitgebreid gegeten (wat denken jullie, zat daar een flesje wijn bij?) en toch maar niet al te laat naar het hotel terug te gaan. Morgen komt er opnieuw een dag waarop er waarschijnlijk weer veel te beleven is. Maar of dat ook echt het geval is horen jullie dan wel weer.

Inge en Ger

@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#@#

Sundag July 25th Cruise to the Great Barrier Reef

Dear Friends,

Todag we got up early. We shall be picked up at 7.45am by a bus which will take us to Port Douglas, some 40 miles north of Cairns. From there a big ship, a catamaran, is going to transport us to the outer edge of the Barrier Reef. This is quite a distance from the shore, the catamaran is a fast ship, but it still needs nearly 100 minutes to reach our destination. The staff are very helpfull, especially to those who might suffer from seasickness. Today the sea is quite rough. Inge is given a special seat, where she will have the least chance of undergoing the movements of the ship. But fortunately, we reach our destination without any problems. The destination is a pontoon, from where all kinds of activities can be done: snorkeling, scubadiving, doing trips in a kind of submarine, having lunch, relaxing, or just watching other people having fun. Inge wants to go snorkeling, she gets personal attention from Johann, one of the staff. Once in the water she is amazed by the colourful fish, tiny and big, she is surrounded by. There are pictures of her taken underwater. You might see them one day. Ger is doing a trip in the submarine and gets the same views Inge had, but without getting wet. He did want to do walking underwater with a helmet on, but this turned out to be a potentially risky business(decompression, sudden heartproblems etc.) he thought he'd better cancel it. But there are plenty of opportunities left for having fun. At 2.45pm everybody was ordered back to the ship, and then we were counted for obvious reasons.You cannot leave somebody behind, can you? Then there wasthe trip back to Port Douglas, from where every one was brought back to the hotels, after a very memorable day. A day at sea has made us hungry, so once again we feel like having a nice meal, before returning to the hotel not too late. Tomorrow is another day, and we have to get up even earlier than this morning.Tell you all about that very soon.

Love to you all, Inge and Ger

Undara - Cairns

Zaterdag 24 juli van Undara naar Cairns

Vandaag trekken we verder, naar onze eindbestemming van onze rondrit door de binnenlanden van Australie. Wel vroeg opstaan daarvoor, we hebben namelijk een Bush Brekkie gereserveerd, een ontbijt in de openlucht. Het komt er op neer dat je buitenzittend op boomstammen zelf zoveel mogelijk je eigen ontbijtje klaarmaakt, je pakt spullen van de grote tafel die in het midden staat en smeert zelf je brood of je roostert het zelf boven een open vuur. (levert wel zwarte toast op als je niet uitkijkt). Theewater wordt gelukkig voor je gekookt en ook je gebakken eitje met bacon wordt voor je geregeld. Smaken doet het in elk geval wel, eten in de openlucht. Tijdens het opruimen van onze treincoupe ziet Inge ineens door het raam een moeder kangaroe met kind op een paar meter afstand van de trein. Natuurlijk rent ze naar buiten met fototoestel. Het lukt haar een paar plaatjes te schieten voor het tweetal weer de struiken in gaat. Rond half negen zijn we op pad, richting Cairns. We moeten daarvoor wel door de Atherton Tablelands, een hoog liggend gebied waar het enorm vochtig is. Vandaag schijnt de zon eens een keertje niet en dat is wel even wennen. We stoppen in Ravenshoe in de Misty Mountains. Het is er niet koud, maar het lijkt wel of er voortdurend hele fijne regen valt. En doordat er water in overvloed is is de begroeing er weelderig. Het valt ons daarna wel op dat hoe dichter we bij Cairns komen de temperatuur stijgt. Het blijft broeierig warm. Op zo'n 30 km voor Cairns verlaten we het bergachtig gebied via een zeer bochtige weg met zeer korte wendingen en waar je maar langzaam mag/kan rijden. Dat laatste is trouwens maar goed ook. Wil je toch wat harder naar beneden, dan wordt je daarvoor meteen gestraft en mis je een bocht. Eindelijk komt Cairns in zicht. We moeten wel even goed zoeken hoe we met de auto voor de deur moeten komen, maar het lukt uiteindelijk wel. Het Shangri-La hotel is een groot hotel aan de jachthaven. De receptioniste vertelt ons dat we een kamerupgrade krijgen, iets waar we uiteraard geen bezwaar tegen hebben. Onze kamer is inderdaad zeer luxe en van al het denkbare voorzien. Internet is geheel gratis, en dat is voor ons zeker goed nieuws, kunnen we eindelijk onze achterstand in verhalen en foto's gaan wegwerken. We hebben uitzicht over zee en over de stad en op het balkon kan je het gekwetter van de honderden rood/groen gekleurde parkieten heel duidelijk horen. Nadat we de koffers op de kamer bezorgd hebben gekregen, gaan we de huurauto nog inleveren. Die moet met een volle tank weer teruggebracht worden. Even na vieren (4 uur is de sluitingstijd op zaterdag) zijn we bij het kantoor. De receptioniste doet haar deurtje gelukkig voor ons nog even open om ons te helpen. Weer een zorg minder,dus. Terug naar het hotel, uitpakken en daarna op zoek naar een eettentje. Die zijn er aan de Esplanade genoeg. Cairns heeft geen strand, maar aan zee wel een mooi park met zelfs een openbaar zwembad met heuse lifeguards. De Italiaan smaakte erg lekker. Op de terugweg naar het hotel kwam de geleende hotelparaplu erg goed van pas, de regen kwam met bakken tegelijk naar beneden. Zoveel water hadden we de afgelopen weken niet meer gezien. Vroeg onder de wol, want morgenochtend vroeg worden we al om 8 uur opgehaald voor de excursie naar het Barriere Rif.

groeten aan jullie allemaal, geringe.

^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^

Hi everyone,

Today we will be travelling the last leg of our inlandjourney, heading for Cairns. But before we hit the road we are going to have a Bush Brekkie, breakfast in the bush. You are to prepare your own breakfast, so make your own toast over a fire, boil your own water for tea and coffee and make sure your eggs and bacon are just right. Shortly before leaving we spotted a kangaroo and its young a couple of yards away from the train, we didn't expect roos to be this close in broad daylight. After loading the car, we start our journey. After an hour we enter the Atherton Tablelands, higher grounds, where it's very foggy en moisty most of the time. We halt at Ravenshoe for tea and coffee. It feels chilly there, it looks as if very tiny droplets of water are falling all the time. It's obvious why this country is called the Misty Mountains. Then on further to Cairns. The closer we get to it the warmer it seems to become. After all Cairns is in the tropic northh of Queensland. Leaving the Tablelands, we have to travel a long and very winding road. You are only allowed to do 25 miles/h, when you go faster, you are very likely to miss a bend. After half an hour we finally reach the outskirts of Cairns, quite warm a city, feeling humid but nice to be outside. Our hotel (Shangri-La at the Marina) is an excellent place to stay. We are even upgraded, so we get a much bigger room than we were anticipating. We have view over the sea and the city, and during the day hundreds of red and green coloured parrots gather in the trees.There's also internetacces so we will be able to deal with the backlog of stories and photos. After dropping off our rented car at Avis (just in time, the office closed at 4pm) we walk back to the hotel , having a quick first look in the towncentre. Cairns doesn't have a beach, but there's a big pool next to the sea, with even lifeguards on duty. All in all the town has a relaxed atmosphere and that's what we like very much. After dinner, we return to the hotel, making good use of the umbrella we borrowed from the hotel, it was bucketing. We hadn't seen that much rain for weeks. We decide to have an early night in, because we are doing a cruise to the Outer Barrier Reef. The bus is supposed to pick us up at 7.45 am.

till soon, Inge and Ger

Cairns

Lieve allemaal,

We zijn weer bereikbaar via internet en telefoon!!!!! Eric, dank je wel dat je even een berichtje neergezet hebt. Vanaf nu moet het geen problemen meer opleveren. Hans, wat leuk dat je ook meeleest...... het is voor jou alweer heeeeeeeeeeeeel lang geleden. Rico, Mariska, Jos en Annie nog van harte gefeliciteerd met jullie verjaardag. We hadden jullie graag een kaart met de lokale postduif(vrolijk gekleurde parkieten) willen sturen, maar die had geen zin in zo'n verre reis.

Het is voor ons ontzettend leuk om de reacties te lezen en te merken dat jullie genieten van onze verhalen. Vandaag krijgen jullie je zin...... vanavond gaan er heel wat verhalen de deur uit dus dan hebben jullie weer wat te lezen. We gaan zo eerst een hapje eten aan het water bij de Italiaan en dan gaan we er tegen aan. De verhalen van de laatste twee dagen en vandaag zijn nog niet klaar, dus dat wordt misschien morgen.

G'day from Ger en Inge

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Dear everyone,

You can get in touch with us by email because we are in Cairns now. It's great fun to read your reactions to our stories and see how many people enjoy our stories. Tonight your mailbox will be filled with several stories from the past two weeks. Within a few moments we'll go out for a drink and a meal and when we'll be back we'll busy sending you it all. Except the stories from the last two days and today, they are not completely fnished yet, that will probably tomorrow.

G'day from Ger and Inge

Undara

vrijdag 23 juli Undara

Wakker geworden door een enorm kabaal van vogels. Is toch een ander gevoel dan een wekker die naast je hoofd een of ander irritant melodietje de wereld in stuurt. We hadden nog wat restjes over van de afgelopen dagen dus ons ontbijt is vandaag een broodje banaan met jus d 'orange, niet het meest smakelijke ontbijt dat je kunt bedenken. Morgen doen we het luxe. We hebben een wandeling gemaakt naar het moeras. Onderweg hoor je zoveel vogels, maar het probleem is, je ziet ze niet!!!!! Dus een wandelingetje van een half uur duurt bij ons minimaal een uur omdat we proberen de vogels in de bomen te vinden. Soms is dat ook gelukt. We zien ook weer een hele horde kangoeroes. Grote, kleine, grijze, bruine........

We drinken ook een lekker kopje koffie en thee en dan horen we vanaf het wandelpad roepen. hoe het ons bevalt in de trein en hoe ziet het er uit? Kom maar kijken..... een echtpaar uit Brisbane dat hier met de caravan is en wel nieuwsgierig naar de indeling van zo'n trein. Het wordt een gezellig praatje. Het is dat we alle 4 om 1 uur met de excursie mee moeten en dat er nog wat gegeten moet worden, anders waren we lekker doorgegaan.

Om 1 uur verzamelen bij de receptie. We worden net als een stelletje padvinders geteld en bijnaam genoemd, vervolgens de bus in gestuurd en dan gaan we op pad. Onze gidsen zijn Chris en Steven. zij weten heel veel te vertellen over het ontstaan van de grotten, de geologische lagen en andere wetenswaardigheden. Het is heel opvallend dat de ene grot koel en de andere juist heel klam is. Maar het is heel indrukwekkend. Dit zijn lavagrotten en wij zijn in Engeland vooral in mijngrotten geweest.

We zijn aan het einde van de middag weer terug en willen toch nog even kijken of we weer wat kangoeroes zien. tot onze verbazing zit er een op ongeveer 100 m van onze trein en ik kan haar naderen tot ongeveer 1 meter. Dat is ongelooflijk. Ze blijft ook rustig zitten. Dus tijd om wat foto's te nemen. Helaas is er veel verschil tussen licht en schaduw en dat fotografeert lastig.

Dan wordt het zo langzamerhand weer tijd voor ons diner. De activiteit bij het kampvuur daarna is minder interesssant voor ons. Er wordt voorgelezen, maar dat boeit ons niet dus gaan we terug naar onze trein. gisteren zaten we tussen de Chinezen. vandaag tussen de ouwetjes die een rondreis maken. Ze hebben het wel eens over jongeren die lawaai veroorzaken, maar ouwetjes kunnen er ook wat van. En dan moeten ze nog wel om 5 uur op, want om 6 uur is het ontbijt en om 7 uur vertrekken. Krasse knarren....... en hun toilet zit buiten. Je zal op je 75ste nog in het donker op zoek moeten naar de toilet

toedeledoki

Ger en Inge

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Friday the 23rd of July Undara

We have been woken up by the strong sound of birds. It gives you a different feeling. It's better than be woken up by the terrible tune of a mobile at 6 o'clock. WE had some leftovers from the past few days so breakfast this morning means banana-sandwich with orange juice. Not the most tasteful breakfast you can imagine. tomorrow it will be more luxurious. Afterwards we made a walk to the swamp. On our way we heard so many birds, but the problem is that you hear them but you can't see them. So a normal walk of half an hour means for us twice the time because we want to see those yelling birds. We see a lot of kangaroos, big ones, little ones, brown, grey.......

After returning to our train we have a nice cup of coffee and tea en then a couple passing by says hello and wants to know how it is to stay in a train and which facilities there are. So we invite them in to have a look around. It's a couple from Brisbane with a caravan. The wanted to know where we come from, what we are doing here. We have to stop talking because the 4 of us should join the trip to the lava tubes at 1 pm.

At that time everyone is gathered around the reception for introduction and counting. We are like scouts, everyone calls 'present' when there name is called and has told where they came from. Then it's into the bus and on our way. Our tourguides are chris and Steven and they know a lot about those caves/tubes. It's amazing how cool one of the tubes is while the other one is damp. They don't look like the caves we haven seen in Wooky Hole or Cheddar Gorge. that are mining caves.

At the end of the afternoon we're back at camp and we wanted to look if we could find some kangaroos again.We are very surprised to see one just 100 m from our train. I can get to her as close as about 1 meter. It's unbelievable. She stays there. Time enough to take some pictures.

then it's dinner time. Afterwards there is a story teller at the campfire. Not very interesting for us. The man has too muchan accent. So back to our train. As neighbours we had a big Chinese family yesterday. Today is a groupe of elderly people. And the can make a noise. They keep on talking. In general the young ones cause the problems , but don't forget the oldies. they can make a lot of noise as well. Alarmclock at 5; breakfast at 6 and in the bus at 7. Quite a program for such oldies and they don't have a comfortable train as we do: no shower, no toilet; no washbasin for them. It's all central.

See ye!

love Ger and Inge

Georgetown - Undara

Donderdag 22 juli Georgetown-Undara

Vanaf Georgetown vanmorgen vertrokken richting Undara. Dat is maar een heel kort ritje in onze ogen, maar 150 km. Daar draaien we nu onze hand niet meer voor om. Pas boven de 300 km beginnen we te bedenken of we daar heel lang of wat korter over doen. Maar bij 150 km moet je toch wel wat verzinnen voor onderweg. ;-)

Het begint al goed dat we nauwelijks op pad zijn en dan zit er ineens een dingo midden op de weg. Een dingo, een soort wilde hond. Ik was er tijdens de vorige vakanties als de dood voor. tot groot leedvermaak van de familie (Bryce) en Ger. Ik ben er wat mee gepest. Maar goed. Deze dacht van laat ik maar aan de kant gaan, anders rijden ze me nog plat. Natuurlijk te laat om er een camera bij te halen.

We arriveren in Mt Surprise voor een beker melk en een muffin. Maar het heet niet voor niets Surprise. De Savannahlander, lokale trein die maar 2x per week rijdt, komt aangereden. Ger dus helemaal in de gloria. Van de bestuurders mag het treinstel in en net zolang rondlopen en foto's maken als hij zin heeft. Ik ben ondertussen maar op het perron gaan zitten en kijk naar de buslading mensen die ineens het terrein op komt. Dat wordt dus weer op je woorden letten, want er zullen vast wel Hollanders tussen zitten. En jawel.

Na uitgebreid de trein te hebben uitgezwaaid gaan we toch richting Undara. Een nationaal park maar er zit ook een 'experience' aan vast. Camping voor caravans en kampeerwagens en dan ook nog heel speciale tenten. Wij logeren daar in een TREINWAGON van iets minder dan een eeuw oud. Dat is gaaf!!!!! Het bed is gemaakt van een treinbank. De bagagerekken zijn inderdaad voor je spullen, een soort opklapbare wastafel en later zijn daar nog een douche en wc bijgebouwd. Aan de buitenkant een soort terras met een bankje. Het is passen en meten maar we zitten midden in de natuur. De voorzieningen in de wagon zijn minimaal, maar dat mag de pret niet drukken. De omgeving is werkelijk schitterend. We maken nog een bushwalk en staan dan op een gegeven moment op 2 m afstand van een lieve kangoeroe die aan zijn diner is begonnen. Ongelooflijk. We horen en zien hier ook weer vogels. Dit zijn van die dingen die moet je gewoon meemaken want voor een ander is het zo moeilijk te begrijpen hoe geweldig beeld en geluid hier zijn. Eten doen we onder een groot aluminium dak of in een andere treinwagon. Eerste avond heeft Ger krokodil en ik ga aan het Undara Trio (krokodil, emoe en kangoeroe). Lekker maar niet bijzonder. Croco vind ik zelfs een beetje taai, maar het lijkt qua smaak en structuur heel erg op kip. Na het eten is het tijd voor een sing-along bij het kampvuur onder leiding van Rob en zijn ukelele. Waltzing MAtilda kunnen we redelijk meezingen. We hebben nog niet de totale tekst in ons hoofd, dat wordt de komende week nog extra oefenen en Wild Rover zingt hij in een totaal ander ritme dat we daar maar mee stoppen. Dan worden de liedjes vrij onbekend voor ons dus tijd om in onze wagon onder te duiken.

Morgen een dag Undara met een trip naar de ondergrondse lavagrotten. Het is nog steeds mooi weer.

**********************************************************************************

Thursday 22nd of July Georgetown-Undara

This morning we left Georgetown and are heading in the direction of Undara. It's only 150 km. Short distance for us now. for more than 300 km we begin to think 'that's more than 2 hours drive'. But with such a short distance we have to entertain ourselves on the way to our motel.

The start is good. We are just half an hour on the way and in the middle of the road we see a dingo, wild dog. during previous holidays Down Under they scared me to death, especially during the night. Bryce and Ger were very keen on teasing me on this subject ;-( This was a sensible dingo because he moved to the roadside and a moment later he ran off.

We arrive at Mt Surprise for a glass of milk (healthy!!!!) and a muffin.But the name of the village is Surprise and Ger got his surprise.There is a train, Savannalander, that rides 2x a week and just on this special moment it arrives in Mt Surprise. Ger went to the drivers immediatly and had permission to look around inside the train. He was happy! I started watching people and again you hear dutch. They are everywhere.

Twenty minutes later we waved goodbye to all the passengers and drove on in the direction of Undara. National park but with an 'experience'. Our experience was that we slept in a TRAINWAGON from at least 80 years old. Our bed is the made of seats of the train. It's cool. No cupboard, it's like in a train you use the rack for luggage for your clothes. There is a shower and a sort of washbasin. The are where we are is excellent, between the birds, animals and all sorts of trees. After we unpacked we made a bushwalk and came eye to eye with a kangaroo (less than 2 meters from us). It's so beautiful here. And difficult to describe to others how wonderful view and sound are overhere. We have diner in a sort of open space with a aluminium roof. Ger has crocodile and I had a combination of emu, kangaroo and crocodile. Croc tastes a bit like chicken, but I find chicken more tender. After our meal we have a sing-along with Rob at the campfire. Waltzing Matilda we can sing-a-long a bit. We have to study the text a bit longer, but Wild Rover is an unknown version. The European one is more country/folk.

Tomorrow it will be a day with trip to lava tubes. Sounds interesting.

Love and kisses Ger and Inge

Normanton - Georgetown

Woensdag 21 juli van Normanton naar Georgetown

Vandaag niet veel gedaan, we waren eigenlijk wel blij uit Normanton te mogen vertrekken. We zullen aan onze reisorganisatie zeker laten weten wat we van het verblijf hier vonden. Op weg dus voor opnieuw zo'n 300 km. Onderweg weer genoeg dieren gezien, levende wel te verstaan. een keer moesten we zelfs helemaal stoppen om een moeder kangaroe en kind niet omver te rijden. Ze zaten daar rustig midden op de weg en maakten totaal geen aanstalten om opzij te gaan. Uiteindelijk hopten ze het struikgewas in. Verder weer de gebruikelijke lange rechte wegen, met van tijd tot tijd zo'n smal stuk er in, waar bij je elkaar wat moeilijker kunt passeren. Georgetown is weer een klein plaatsje, tijdens ons verkenningsritje hebben we alle straten minstens drie keer rondgereden. Weinig vermeldenswaard dus eigenlijk, of het moest zijn dat Inge tijdens het bezoek aan een openbaar toilet een grote kikker in de wcpot tegen kwam. Ook het bezoek aan het VVV was nog wel te noemen, de dame die ons hielp, Jo, was erg behulpzaam. Ook hebben we daar al een excursie in onze volgende plaats geboekt. Van de twee excursies op ons lijstje bleek er een, Wildlife at Sunset, alvast voor de komende drie dagen volgeboekt te zijn. En laat dit nu juist de excursie zijn die er op papier het mooiste uitzag, compleet met vleermuizen en slangen. Jammer, dus. We zullen wel zien wat het gaat worden. Daarna hebben we nog maar een wandeling naar en in de rivier gemaakt. Nat worden was er gewoon niet bij, er zit gewoon geen water in. Dit keer maar een kort verhaaltje, dat kan toch voor de verandering wel een keer.

groeten, Inge en Ger

********************************************************************************

Wednesday 21st of July Normanton to Georgetown.

Hello everybody,

A short story this time. There isn't a lot to tell, We spend most time of the day travelling, another 200 miles or so, along the well-known long and straight roads. We spotted plenty of animals this time, and even one kangaroo and her child made us stop. They sat there in the middle of the road, and only when we came too close they hurried back into the woods. Georgetown is just a very tiny place, with only 12 streets, perhaps 13. Very quiet. We made a short walk along and in the river, no problem about that, there was simply no water in it at all. At the TIC we tried to book for an excursion in Undara, our next stopping place. But unfortunately they were already fully booked for the next three days, so no luck there. More news? Well, Inge met a big frog in the toilets, that's all. Tell you more, next time.

Hugs, Inge and Ger

Karumba

dinsdag 20 juli

Naar aanleiding van onze ervaringen met het eten gisteren, hadden we al besloten om het ontbijt daar maar over te slaan en op zoek te gaan naar een ontbijt. Gelukkig had ik gisteren een bord van 'bakery' gezien, dus misschien zou dat iets kunnen zijn. Een paar dagen geleden waren we ook een 'bakery' tegengekomen en dat was heerlijk. Deze zag er iets anders uit. Een grote loods maar het rook er heerlijk. dus zelf nog bakken. En dan komt de bakker tevoorschijn...... de ouderen onder ons zullen de reclame van Camel/Malboro sigaretten zich nog wel kunnen herinneren. Zo'n stoere cowboy. Daar deed deze bakker mij aan denken. Acurbra (kenmerkende Australische hoed) op z'n hoofd, stoer hemd en dan zo'n gezicht met van die groeven.... klaar voor de reclame! Maar deze bakker maakt wel heerlijke 'krentenbollen', zo kan ik ze als beste omschrijven. Het grappige was dat hij door ons gehannes met geld vroeg waar we vandaan kwamen en wat onze plannen waren. Toen we wegliepen hoorden we hem naar zijn personeel roepen: They're from Holland. Here for 5 weeks, going to Cairns. En morgen gaan we weer bij dit warme bakkertje langs ;-)

Ontbijt in onze 'unit' opgegeten en daarna op pad naar Karumba. Ligt aan een inham van de zee: Golf van Carpentaria. Bekend van zijn zoutwaterkrokodillen..... wist ik ook niet, maar dat leer je hier wel. Dit is echt , croccountry'. Een rustige weg en ook maar 70 km. Eerst maar naar het 'centrum'. Heerlijke begrippen in deze uithoek van de wereld. Het staat zo wel op de borden aangegeven en dan blijkt het wat huizen, een postkantoor, een supermarkt en nog wat kleine winkels te zijn. En natuurlijk openbare toiletten. Het gehucht kan zo klein niet zijn, of die zijn er en SCHOON! ongelooflijk. Altijd zacht wc-papier. Dus ik ben helemaal happy. Maar goed in Karumba hebben ze daarnaast nog een andere attractie: een boom vol met witte kakatoes. En een geluid dat die produceren. Maar een schitterend gezicht. En dan heb je het gehad. Volgens de kaart zou er even verderop een promenade en een park zijn. De promenade is dus een klein zandpad met 2 motels daaraan geleden en het park is een dorre vlakte met wat wipkippen. Gelukkig hadden ze toch nog wel wat anders. Een taveerne waar je heerlijk onder de bomen of binnen kon zitten voor een hapje en drankje. Het was teven een gokkantoor want het hing vol met tv's voor de paarden, honden en waar ze hier in Aussie nog meer op wedden. Ger was op weg om koffie te halen en toen zag ik een stel worstelen met het maken van een foto en die spraken Nederlands. Dus ik bied in het Nederlands aan of ik die foto dan zal maken. En zo raak je dus gauw aan de praat. Zij doen dezelfde toch als wij alleen zij lopen een dag achter, ze wisten ook onze naam want die hadden ze van een van de moteleigenaren gehoord. Zij hadden dus afgelopen nacht ook in dit motel geslapen. Wij dachten dus dat het niet best was, maar bij hun kwamen overal de kakkerlakken vandaan en niet van die kleintjes. Gelukkig was er voor hun ruimte om te verkassen. Zo erg is het dan bij ons niet, maar dit was ook hun slechtste ervaring. We zullen ze morgen wel weer tegenkomen want zij blijven 2 nachten in Georgetown en daar gaan wij naar toe. Zij maken deze vakantie omdat ze aansluitend hieraan voor 4 jaar in Canberra gaan wonen. Nadat zij vertrokken waren hebben wij besloten de boel maar eens om te draaien en hier uitgebreid te lunchen, dan nemen we vanavond wel een boterbammetje. Heerlijk gegeten en aan het water gezeten. Jongens, dit is ook genieten.

Op de terugweg zijn we nog een stuk van de Savannah Road gereden. Zo kun je ook naar Cairns, maar dat is dan alleen via rood zand. We kwamen nog wel langs een droge rivierbedding, zo droog dat de grond gewoon gebarsten is.

Vanavond een boterhammetje gegeten, dan nog een kopje thee/koffie met een koekje en dan is het weer bedtijd. Helaas hier geen bruisend nachtleven ;-)

Vandaag dus weer mensen gesproken die willen weten waar je vandaan komt. Uitzonderlijk was het deze keer dat iemand gelijk zei dat we Nederlanders waren. Meestal worden we uitgemaakt voor Engelsen of Ieren vanwege ons accent. Maar elke keer weer de hartelijkheid van de Aussies: ongelooflijk.

liefs Ger en Inge

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tuesday the 20th of July

Because the food in the restaurant last night wasn't exactly 'high standard' we decided for the first time to skip breakfast and looking somerwhere else to find anything to eat. Yesterday I saw a sign of 'bekery', so maybe worth a visit. It was a kind of shed, but the smell was delicious. And then the baker arrives...... for the oldies: many years ago there was a commercial of Camel/Malboro cigarettes with a very handsome cowboy. This man reminded me of him. Acurbra (significant Australian hat) on his hat, reat shirt and his face with lines. He's ready for a commercial. But this man makes delicious fruitbuns. The funny thing was that because we were struggling with the money (coins of $1 and $2 are nearly the same size) he asked where we came from, our plans. When we left the bakery he shouted to his staff: there from Holland,on their way to Cairns and staying for 5 weeks. And tomorrow he'll see us again.

Breakfast in our unit and on our way to Karumba. It's in a bay at the Gulf of Carpentaria. Famous for their crocodiles. Not my kind of animal, but Ger would love to see them. It was an hours drive, 70 km. First to Town Centre, great word in this area of the world. Most of the time there are few houses, postoffice, petrolstation and some little shops. And of course public toilets. Even in the smallest village and they are VERY CLEAN. And soft toiletpaper ;-) So I'm very happy in this country. In Karumba there is another attraction: a tree full of white kakatoos. And the noise they make. But it is great to watch them chatting and flying away. The map said there would be a nice promenade and a park. The promenade is a sandy path with 2 motels alongside the path. And the park is dry grass and some toys for little kids. Luckily there was a tavern where you could sit outside under the trees for a drink or something to eat. Ger was on his way for coffee and cake when I saw a couple struggling with their camera and they spoke Dutch. We had a nice chat. It turned out that they made the same trip as we do, but one day later. They knew our names. Heard from one of the owners of a motel. They go to Cairns as well, but from here they go to Canberra. They will stay there for 4 years. After they left, they went today to Georgetown, where we will arrive tomorrow, we stayed in the taverne for a lovely lunch. And tonight it will be sandwiches with a glass of milk. It was lovely there.

On our way back to Normanton we drove a small part of the Savannah Road. That road goes to Cairns as well. The only problem: it's much longer and red sand/gravel. We passed a dry riverbed. It's was so dry the ground was cracked.

We had our sandwich and our cup of tea. No exciting nightlife here ;-) so time for bed.

love and kisses

Ger and Inge

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

?