Cloncurry - Normanton
Maandag 19 juli van Cloncurry naar Normanton
Na opnieuw een heerlijk ontbijt te hebben gehad, klaargemaakt door de zoon van de eigenaar van het motel, zijn we weer op pad gegaan voor een van de wat langere etappes van onze reis, zo'n 380 km. Al vrij snel hebben we in de gaten dat het weer een erg warme dag gaat worden, met weer geen wolkje aan de hemel. En weer rijden we alleen over de weg, lijkt het. Slechts af en toe komen we een tegenligger tegen en soms wordt er vrolijk gezwaaid of een klein (wijs)vingertje opgestoken ter begroeting. De wegen zijn goed berijdbaar. Deze weg is trouwens behoorlijk goed voorzien van rustplaatsen, elke 20 km is er een plekje waar je je auto even neer kan zetten. Halverwege de weg naar Normanton stoppen we bij het Burke en Wills Roadhouse, net als iedereen trouwens, je kunt er tanken en plassen, twee dingen die in Australie met elkaar verbonden zijn. Daarna verandert de weg. Er zijn stukken bij die goed geasfalteerd zijn met strepen in het midden, maar ook zijn er hele stukken bij waar in het midden een strook (slecht) asfalt ligt en aan de zijkant rood gravel. Uiteraard is ook hier tweerichtingenverkeer. Kom je dus iemand tegen dan ga je allebei een stukje aan de kant en zo passeer je elkaar, met twee wielen dus op het asfalt en twee op het gravel. Een voordeel hiervan is dat je aan de stofwolken in de verte vaak al kunt zien dat er een tegenligger aan komt. Een uitzondering is er wel : komet er een stofstorm in jou richting dan weet je haast zeker dat dat een roadtrain is, meestal een drie-bakker. Je hebt dan geen andere kant dan helemaal op het gravel te gaan rijden en hem te laten passeren. je kunt beter voor hem aan de kant gaan, want hij doet dat niet voor jou. Na de passage van zo'n ding is onze wagen dan weer wat stoffiger geworden, langzaam zie je hem van kleur veranderen. Vroeg in de middag komen we in Normanton aan. Onze kamer is nog niet klaar dus rijden we even wat rond in het stadje en merken dat we snel uitgekeken zijn, we kijken nog even op het kleine schattige stationnetje en bij Krys de krokodil. Dan terug naar onze kamer. Die is ondertussen wel klaar, al vragen wij ons af wat er dan nog aan gedaan is. De kamer is piepklein, de badkamer net zo, er is geen internet (dat verraste ons niet) en het was er smoorheet. Gauw dus de ventilator en de airco aangezet. In onze ranglijst van bezochte motels staat deze op de laatste plaats en het zal echt niet meevallen iets te vinden wat nog slechter is. eettenten lijken ook niet dik gezaaid in Normanton, dus besluiten we toch in het restaurant te gaan eten. Maandagavond buffetavond, je pakt een bord en je schept op uit de verschillende bakken. Het eten had beter gekund. Gelukkig gebeurde nog iets wat het eetgedeelte behoorlijk opfleurde. Er zat in het restaurant ook een groep oudere Australiers en het bleek dat een van de echtparen in het gezelschap 53 jaar getrouwd was. dat werd gevierd met een vurig toetje en natuurlijk veel gelach. het was ons ondertussen al opgevallen dat een van de oudere dames bij iedereen in het ouderengezelschap even langsging voor een nekmassage. Wij kwamen natuurlijk niet meer bij toen ze op een gegeven moment ook bij ons langskwam met de vraag of ze ons ook mocht masseren. Natuurlijk vonden we dat best. En van het toetje dat het gezelschap kreeg mochten wij ook een stuk. Een mooie belevenis, dus. Na het eten was het nog zo warm buiten, dat we onze stoelen hebben gepakt en buiten voor onze kamer zijn gaan zitten. Zo konden we genieten van de aangename zwoele avond, de mooie sterrenhemel en vooral de vele kangoeroes die we de weg zagen oversteken bij het licht van de lantaarnpalen. Een schitterend gezicht was dat, die sierlijke dieren te zien rondhoppen.
Morgen willen we naar Karumba, een plaatsje aan zee, op een goed uur rijden. In Normanton hebben we nu alles al drie keer gezien.
Groeten, Inge en Ger
##############################################################################
July 20th Cloncurry to Normanton
After once again a big breakfast we hit the road. Today we will have about 210 miles to cover.The first part the roads are good, well paved and not busy at all. At the halfwaypoint is the Burke an Wills Roadhouse, a place where everybody en route meets to take in fuel, pay a visit to the toilets of have a chat and a rest. There is not a cloud in the sky, and it will be as hot as 30 degrees, we think. The second part the roads are quite different. Sometimes they are well paved (tarmac) with lines in the middle, but there are also part with just one lane and gravel next to the road. When you meet another car, you each go a little bit on the side, causing plenty of dust as a slipstream. There is only one exception and that is when a roadtrain approaches you. He will not stop or pull over, so it's best we pull over and let him pass, leaving you in a cloud of red dust. Our motel is not the worst we have had so far, very outdated, not clean, of course no internetaccess and not very helpful staff. Normanton also has not a lot to offer. There is a statue of a big crocodile, Krys, and there is a pretty station where the Gulflandertrain departs, but that is about it. The best part of the day was when we had dinner in the restaurant, where the 53rd anniversary of a couple was held. They were part of a company of some 15 elderly people. One of the ladies visited everybody in the group and did a neckmassage. At a certain point she came up to us and asked if we would like a massage too. Well, of course we would. And the desert they had we could have a piece of it too. So after all, a very entertaining meal. After that, because it was still very pleasant outside, we took our chairs in front of our room an sat for another hour, enjoying the stars and the kangaroos, crossing the road right in front of our eyes at short distance, a wonderful sight.
Love, Inge and Ger
Winton - Cloncurry
Zondag 18 juli Van Winton naar Cloncurry
Afgelopen nacht hebben we een beste nacht gemaakt, geslapen van negen tot vanmorgen 6 uur. Goed uitgerust voor de trip van vandaag. Na het ontbijt, dat er nu niet erg verzorgd uitzag, messen te weinig, geen glazen voor het sap e.d., konden we al vroeg op pad, maar niet na eerst de motelrekening bij te laten stellen. Ze hadden verblijf voor 2 nachten erbij gezet, maar die waren in Nederland al betaald. De zon brandde al weer flink toen we de weg op gingen. Het voordeel van vroeg op reis gaan is dat je al flink wat kilometers kunt maken voordat de warmte en de vermoeidheid een rol gaan spelen. De weg was weer kaarsrecht. Het landschap was erg afwisselend, veel te zien onderweg : emoes, termietenheuvels, kangoeroes (levende en dode), grote roofvogels die zich te goed doen aan de op straat liggende dieren, auto's dik onder het rode stof, grote zwermen sprinkhanen die zich te pletter vlogen tegen je wagen, veel grijze duiven op pad met de caravan, roadtrains gevuld met boten of vee, loslopende schapen op de weg, kortom een lekker tochie. Op de 340 km die we vandaag reden zijn we slechts 2 kleine plaatsjes tegen gekomen, hier ben je echt in de Outback. Om ongeveer 2 uur kwamen we in Cloncurry aan. Het motel is opgebouwd uit gebouwen van golfplaat, het doet wel grappig aan. Nadat we uitgeladen hebben kijken we even rond in het plaatsje. Het maakt een uitgestorven indruk, het is vandaag zondag en alles is dicht. Terug naar ons motel dus. Bovendien is in de loop van de dag de temperatuur flink gestegen tot zo'n 30 graden, Nederlandse temperaturen dus. Ook in dit motel weer geen internet, reden waarom we al bijna een week geen berichten hebben kunnen sturen. Dus mocht iemand zich afvragen waarom die twee niks van zich laten horen, dan weten jullie waarom. Wel hebben onze mobiele telefoons weer bereik. De afgelopen dagen is dat wel anders geweest , we sturen meteen maar wat sms-jes naar verschillende mensen. Eten doen we vanavond buiten de deur, het restaurant van ons motel is dicht vanwege renovatie. We moeten er wel met de auto naartoe, het is veel te ver om te lopen, zoals zoveel dingen in Australie. Als we na het eten weer naar huis rijden, wijst de thermometer nog 24 graden aan, niet slecht voor een winteravond.
Greetings, Inge+Ger
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
From Winton to Cloncurry
After a good night's rest (we slept for 9 hours) we had breakfast, loaded the car and hit the road. We were early today. This makes it possible to cover quite some miles before you get tired and the heat gets you. Temperatures rose till 30 degrees C.The roads were once again o.k., straight and well paved. The landscape varied every 10 miles, and this is what caught our attention : emus, kangaroos (live ones as well as dead ones), cars covered in thick red dust, roadtrains carrying cattle and boats, grey 'youngsters' and their caravans,sheep on the roads, big birds of prey eating their hearts out (kangaroo for breakfast, yummie). There are only 2 tiny stopping places on the 190 mile journey to Cloncurry, where we arrived at about 2 pm.It's sunday today and aal the shops are closed. We drive around in the town but there isn't much to have a look at. So we go back to the motel. We will eat out tonight, the restaurant of the motel is being renovated. We have to go by car, going there by foot is no option. Distances, distances. After dinner it's still a pleasant 24 degrees, above freezing, you know, after all it's still wintertime.
hugs, Inge and Ger
Winton
zaterdag 17 juli
Het is voor het eerst in een week dat we een extra dag in een plaats blijven zodat we ook wat van de omgeving kunnen zien. Daar zijn we ook wel aan toe. Eigenlijk zou je in elke stopplaats een dag extra moeten zijn, maar helaas dan is 5 weken toch echt te kort. Het is soms wel een rare gedachte dat je nu op plaatsen komt waar je nooit meer zult komen. We hebben er absoluut geen spijt van hoe we het nu gedaan hebben. Dit zijn indrukken die pakken ze je niet meer af. Het internet en de telefoon is de afgelopen dagen een ramp. Telefoonbereik is er gewoon niet. In Charleville hadden we nog wel internet en hebben we de laatste berichten, ook van de gmail, gelezen. Het blijft heel leuk om reacties op onze verhalen te ontvangen.
Vandaag een trip naar het National Park Bladensburg. 4WD noodzakelijk. We komen nu ook echt voor het eerst op het rode zand en gravel. Dus veel hossen en schudden. En we zien nu van dichtbij de kangoeroes rond springen. Het tempo waarin we nu rijden is lopend bij te houden, maar lange stukken lopen is hier niet prettig. Het is 24 C, er staat redelijk wat wind, maar de zon is fel en bewolking kennen we hier niet. Aan een kleine kreek in de schaduw komt de lunchtas weer boven water. Een fruitdag vandaag, vanmorgen gekocht in een piepklein winkeltje waar de eigenaresse van alles wilde weten en vertelde over haar eigen kampeertocht van 14 weken langs de kust van Australie. Terug in Winton gaan we ons bezoek aan Waltzing Mathilde afmaken en kijken of de opaalwinkel open is. Niet dus enhij mist nu een goede klant, want hij had gezegd dat hij open zou zijn vandaag. Dus ik kijk in Sydney.
Saturday the 17th of July
It's for the first time in a week that we stay more than one night. Now we have the time to look around. We really like that. The best thing to do is to stay an extra night in every town, but unfortunately 5 weeks wouldn't be enough. It's strange to think that we'll be at places where we'll never come back again. But all the impressions we have had until now, they can't be taken way from us. Internet hasn't been what we expected. Some motels didn't have internet and for others you have to dial a phone number. Too complicated for us, we aren't such wizards. It is great to read the reactions on our stories or see how many people have read them. There are a sort of statistics for us, so we can see the number of people reading it. That's great! We can read our gmail as well.
Today a trip to Bladensburg National Park. A 4WD is then necessary. We drive on red dust roads or with gravel. We were quite shaken up after a few miles. Here we see kangaroos hopping around. The speed we use is walking speed. But it's not pleasant to walk long distances in this area. It's 24 C a bit of wind but the sun shines brightly en there are absolutely no clouds at all. Close to a small creek we had our lunch. Fruit today. Good for our health with all the meat we eat over here. We bought it in a tiny village in a fruit and veg shop. The lady was very curious and wanted to know everything. she made a camping trip of 14 weeks along half of the Australian coastline. Back in Winton we finish our visit to the Waltzing Mathilda Center and look if the opalshop is open. Closed, so no good customer for him. He promised to be open. So I'll look in Sydney.
?
?
Barcaldine - Winton
Vrijdag 16 juli
Vanmorgen gewekt door het geluid van kookabarra's. Dan heb je geen wekker nodig. Het is vandaag voor de eerste keer dat we geen roomservice hebben voor ontbijt. Dus we moeten naar de bistro waar we gisteravond ook onze maaltijd hebben gehad. Dochter EMily is al druk bezig met het bereiden van Ger zijn roereieren. Ik kan aan de gang met het continentale ontbijt, ofwel gewoon wat we thuis ook eten. Het duurt even voordat Ger zijn eieren heeft maar dan blijkt dat het 1e exemplaar was mislukt. Een rond soort omelet met kaas en een pluk spaghetti er naast. En Ger eet het allemaal netjes op. De rekening blijkt lager dan we hadden gedacht, maar we waren volgens mij ook de enige gasten die een kamer hadden. Niet echt iets voor een 2e keer hoewel de familie erg vriendelijk en hulpvaardig was.
Op weg naar Longreach. Daar zijn we even over 10 uur en gaan naar het Qantas-museum. De maatschappij heeft daar zijn ontstaan. Leuk museum. Er zijn daar ook rondleidingen door de grotere toestellen maar dan moeten we een uur wachten. Doen we maar niet, want we hebben nog 200 km te rijden en dat gaat toch iets langzamer dan op de Nederlandse snelwegen. De wegen zijn weer recht en de zon schijnt weer behoorlijk. Op een rustplaats tijd voor onze broodjes en pakje melk. We maken ook wat foto's maar telkens weer blijken de kleuren de werkelijkheid niet weer te geven. Het licht is hier ook zo ontzettend scherp en fel. Dus veel nabewerking zal nodig zijn. Ook in dit land rijden er vreemde snoeshanen rond. Zo zien we een man met hond in een auto met allerlei bakken en touwtjes. Hij sukkelt met 80 km over de weg en heeft alle tijd van de wereld, maar wel een mobieltje bij zich met een supermoderne ringtone.
Rond kwart voor 3 arriveren we in Winton. Motel ziet er poepie deftig uit. Mooie kamer maar wel met gebruiksaanwijzing. Je hebt pas elektriciteit als je de sleutel in een houder stopt. Gelukkig ook een wasserij dus tijd voor de grote ..........was. We wandelen op ons gemak naar Winton-centrum. Daar brengen we ook een kort bezoek aan het Waltzing Matthilda centrum. Iedereen die een klein beetje van Australie kent, weet dat dit zo ongeveer het 2e volkslied is. Morgen gaan we dat bezoek afmaken. En Winton is de streek van de opalen. toen we in 2002 in Australie waren heeft een juwelier in Sydney voor mij een hanger van opaal gemaakt. eigen ontwerp, daar ben ik dus blij mee. Maar nu zagen we in een winkel een armband met opalen. Bijna identieke kleur, alleen de prijs....... Ook dit waren weer solid-stones, dwz de volledige steen en geen laagje van een steen. We denken er over na. Terug bij het motel worden we begroet door een enorme hoeveelheid gallah's, een soort kleine papegaai die enorm schreeuwen. Kleuren: rose, wit en wat bruin. Tijd voor video en camera. Als we terugkomen van het eten zijn ze gaan slapen, maar we verwachten dat ze ons morgenochtend lekker wakker schreeuwen.
Marielle, dit motel zou echt iets voor jou zijn..... we hebben last van MIEREN! Niet van die grote zoals op school, maar heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeel meer, daar is geen sopje tegenop gewassen.
==============================================================================
Friday the 16th of July
This morning we were woken by the enormous sound of the kookabarra.We didn't need an alarmclock. For the first time since we are staying in motels it's no roomservice but our breakfast will be in the same area as we had our meal last night. Daughter Emily is busy preparing Ger his scrambled eggs. They said it's a specialty so we are very curious. We are the only ones having breakfast. It takes some time before Ger get his eggs. Something went wrong with the first attempt but the 2nd one was succesul. Next to the egg there is spaghetti! What a surprise Ger eats it all!!!!! When we check out, the bill is less than we thought. I think we were the only guests staying the night, not a surprise when you look at the room. We wouldn't stay there for a second time, although the hostess was very friendly.
On our way to Longreach. Famous for it's Qantas museum. It's founded in this area. It's a museum worthwile a visit. There are tours but we have to wait for that for more than an hour and we still got 200 km to go. so we skip that. Driving on these roads goes slower than driving on Dutch motorways. The roads are one straight line en it's sunny again. Our break is at a resting place next to the road: sandwiches and milk. We make some fotos as well, but we are disappointed about the colors. The natural light here is so bright and the sky so blue. That means a lot of editing when we got home. Like everywhere in the world they have 'strangers'. A man with his dog and a pick up full with boxes and everthing is attached to each other with strings, ropes and chains. He drives 80 km an hour and has all the time in the world but a mobile with the lateste ringtone.
At 2.45 pm we arrive in Winton. Motel looks posh from the outside. Room is good. Luckily there is a laundry as well, so time for the enormous u........wash. We make a walk to town centre. A short visit to the Waltzing Mathilda Center. Dedicated to the famous Australian song. We only got little time before it closes, so we'll come back tomorrow. Winton is also the area for opals. When we were in Sydney in 2002 a juweller made a pendant for me from solid opal. In a shop here in Winton I saw a beatiful bracelet with the same sort of opals. Solid stones, but the price..... We'll think about it. When we got back at the motel there was an enormous amount of gallah's, sort of small parrot. They make an awful lot of noise. So we'll certainly be awake early because of those birds.
Charleville - Barcaldine
Donderdag 15 juli Naar Barcaldine
Afgelopen nacht was een erg koude nacht. Toen we na het ontbijt de koffers en de andere spullen naar de auto brachten was het nog erg fris (8 graden) , de truien hebben we daarom nog maar even aangehouden. Snel even wat boodschappen gedaan voor onderweg en daarna op pad. Het eerste stuk is weer erg rustig, lange rechte wegen, die alleen wel bezaaid liggen met vooral kangoeroelijken. gelukkig zien we een stukje van de weg af ook af entoe levende dieren: emoes, kangoeroes, vogels (we dachten dat het kraanvogels o.i.d. waren). Gelukkig maar, we kunnen het toch niet maken naar Australie te gaan en geen enkele levende Skippy te zien. Wat dat betreft kan onze reis dus al niet meer stuk. Voort gaat het richting Barcaldine, langs een tamelijk vlak landschap, veel bomen en laag struikgewas. En ver is het, in Nederland maak je het eigenlijk niet mee dat de stem van je tomtommetje zegt dat je nog 378 km op deze weg moet blijven.We stoppen van tijd tot tijd om even de benen te strekken, een toilet op te zoeken (vind je gelukkig in het kleinste plaatsje) en van bestuurder te wisselen. Ons motel in Barcaldine ligt een eindje buiten het centrum van de stad. De kamers zien er een beetje verwaarloosd uit, de afgelopen 20 jaar is er lijkt het weinig opgeknapt. Maar ach, het is maar voor een nacht, daar komen we wel overheen. We gaan nog even rondkijken in het centrum, groot is het niet. Australische plaatsen zijn eigenlijk allemaal hetzelfde opgebouwd. Een grote kruising, met soms heir en daar nog wat zijstraten. Wel altijd veel groen. Eten doen we 's avonds in het motel. Zo tegenvallend als de kamer was, zo goed was het eten. Geen gezeur, alles een prijs, en de hoeveelheden die je op je bord krijgt leren je wel af om een voorgerecht of een nagerecht te nemen. Die zijn dan ook eigenlijk nauwelijks te krijgen. Een lekkere fles er nog bij en ook deze avond is weer geslaagd. Het enige wat we dan nog moeten doen is de laatste 17, kan ook 18 zijn, meter terug te lopen naar onze kamer.
Binnenkort weer wat nieuws, tenminste zodra de internetverbinding het weer doet.
Groeten van ons beiden.
PS We piekeren er nog niet over om terug naar huis te gaan, het is maar dat jullie het weten.
$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$
Thursday July 15th to Barcaldine
Last night was a very cold one. This is normally the case when there is a cloudless sky during the night. After again a very tasteful breakfast we do some shopping and then we are on our way.For us it's not evert day practise to drive and hear our satnav to continue on this road for 378 kms. In Holland this is not possible, a distance like that will take you into another country.the raoads again are good, tarmacced, and there is plenty of space, every 15 minutes or so there is someone coming from the other direction, you wave and you continue. Once again next to the road we see many kangaroos, casualties of the traffic. But we fortunate, we also see live animals, such as roos, emus and other birds, some of them very colourful. Our Motel in Barcaldine looks a bit disappointing, a bit shabby and could do with a lot af paint. We decide to have dinner at the notel, so we can have a drink at our meal. The rooms could have been better, but the meal could not. All meals same price (25 Aussie Dollars, don't know what that is in Sterling) but our plates were fully full, no room for desert. After that it was back to the room, because tomorrow will be another busy day.
And by the way, we are not even thinking of returning home.
Inge and Ger
Toowoomba - Roma
13 en 14 juli
Het is mijn beurt voor het schrijven van een stukje. Vandaag vooral een reisdag. We vertrokken vanmorgen uit Toowoomba. Een leuk motel met gezellige gastheer en -vrouw. We hadden voor vandaag 360 km voor de boeg. Vrij eenvoudig zijn we uit Toowoomba gekomen. Tommy deed zijn best en het lukte goed. De eerste stop was in Dalby. Iedereen adviseert ons voldoende flessen water mee te nemen en dat doen we dan ook. Maar we hadden nu toch wat nieuwe voorraad nodig en ook voor de lunch wilden we wat meenemen, want je weet maar nooit wanneer je iets tegenkomt. Dus in Dalby tijd voor de supermarkt. Een behoorlijke plaats en een mooi winkelcentrum. Daarvandaan zijn we de Warrego Highway op gedoken. En dat is dus een lang stuk weg met maar weinig afwisseling in landschap. Veel vlakker dan ik gedacht had. Wel geweldig mooie roadtrains gezien en ik had geluk dat er zelfs nog een bij ons de parkeerplaats opdraaide. Bij Chinchilla een lunchstop gehouden aan de picknicktafel. Onze eindbestemming was Roma. Voordat we dat stadje bereikten hebben we regelmatig een stop gehouden omdat het rijden slaapverwekkend was. De zon op de voorruit, eentoning landschap en alleen maar een kaarsrechte weg. Levensgevaarlijk als je niet oppast. Maar het is allemaal goed gegaan en we zitten nu in ons motel. Twee maanden geleden zijn hier behoorlijke overstromingen geweest en dit motel heeft blank gestaan. De kamer die we nu hebben is dus ook spiksplinternieuw. Je ruikt het nog aan de vloerbedekking. Morgen gaan we de flessenbomen bezoeken en dan is onze eindbestemming Charleville.
Hugs & Kisses Ger en Inge
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
dinsdag 13 juli
Today it's my turn to write in our diary. Today was mainly driving. We left toowoomba this morning. A nice motel with pleasant host and hostess. Today we had to deal with a trip of 360 km. It wasn't a big problem to get out of Toowoomba. Our Tommy (GPS) did a very good job. First stop was in Dalby. We had to do some shopping for lunch and take plenty of water with us. 4 bottles of 1,5 liter will be enough for the next two days. Dalby is a small town with a pleasant shopping mall. After going to Woolworths, higher standard than in the UK, we went for the Warrego Highway. A B-road but with a speedlimit of 110 km and there is no exception for roadtrains. These are great machines. I was lucky and could take some fotos of one beautiful truck on the same parking area as we were resting. In Chinchilla we had our lunch in the open air at a parking space. Our final destination for today was Roma. Two months ago they had teribble floodings here. And this motel had at least 50 cm of water in all the rooms. Our room is brand new. You can smell it of the carpet. Tomorrow time for looking at the Bottle Trees and our final destination is Charleville.
Hugs & Kisses Ger en Inge
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Woensdag 14 juli
Jullie geloven het of niet, maar we moeten af en toe even goed nadenken welke dag of het is. Je verliest soms het gevoel voor tijd. We maken ook zoveel mee dat we het gevoel hebben al heel lang in Australie te zijn, hoewel dat gewoon pas 10 dagen zijn, en we dus nog heel lang te gaan hebben. We hebben besloten ons dagschema een beetje aan te passen. Om te voorkomen dat we dagelijks veel aan het autorijden zijn en dan maar weinig onderweg kunnen zien, laten we de wekker om 7 uur aflopen. Het is dan tenslotte toch al licht. Daarna wassen aankleden enz. Ons ontbijt op de kamer laten we op zijn laatst om 8 uur komen. Dan spullen inpakken en wegwezen. Zo ook vandaag, even na half negen kunnen we al weer op pad. Afgelopen nacht heeft het geregend in Roma, de plassen liggen nog op straat en het is zwaar bewolkt. Buiten de auto is het zelfs een beetje fris. We rijden rijden naar het centrum en doen wat boodschappen voor onderweg. Daarna richting Charleville via de Warrego Highway, een tweebaansweg, redelijk goed geasfalteerd en waar je 110 km per uur mag rijden. Dat geldt voor gewone auto's maar ook voor de grote vrachtwagens, de Road Trains, ruim dertig meter lang, en groot. Een half uurtje voorbij Roma begint de hemel langzaam open te trekken en komt de zon meer en meer tevoorschijn. Het landschap verandert ook langzaam, vrij vlak is het nu en je kunt ver kijken, er zitten zelfs hele grote stukken groen tussen. Af en toe komen we inkleine plaatsjes, vaak niet meer dan wat huizen langs de weg die daar ineens een flink stuk breder is de de doorgaande weg. In een paar stopeen we ook om even rond te kijken, maar veel is er niet te beleven. Wel hebben ze er altijd wc's (gelukkig!) en een picknickplaats onder de bomen. Hoog in de bomen zitten daar allerlei mooie vogeltjes, zoals bijv. galahs, een soort papegaaien met rose en rode veren.Uiteraard prachtig om te zien. Inge rijdt vandaag ook een stuk, van Morven tot aan Charleville, zo'n 90 km, en het viel haar reuze mee. Die weg is lang en haast kaarsrecht, met aan beide zijden veel bomen en struiken. Op dit stuk weg zijn we door niemand ingehaald en we hebben zelf ook niemand ingehaald. De wagen heeft gelukkig cruisecontrol, en daar maken we ook dankbaar gebruik van. Wat wel opviel was het erg grote aantal dode kangoeroes langs de kant van de weg, zoveel hebben we in onze vorige reizen nog nooit gezien. Het is dus zaak tijdens het rijden goed op te letten, voor dat je het weet springen ze uit het struikgewas voor je auto, en dat is niet zo best voor je wagen en het dier. In Charleville zijn we eerst naar het VVV gereden en daar een voorstelling van de Bilby Experience geregeld, vanavond om half 8. Daarna naar ons motel gereden, het Charleville Motel. Sommigen van jullie kunnen zich misschien nog wel herinneren dat we gezien de recensies grote bedenkingen hadden bij dit Motel. Gelukkig bleek het van eigenaar te zijn veranderd, en hadden we bij binnenkomst al meteen het idee dat er grote verbeteringen waren geweest. Ook hier waren in maart overstromingen geweest, die veel schade hadden aangericht. Nog steeds waren ze bezig dat te herstellen. De eigenaar en zijn vrouw renden in elk geval de benen onder hun achterste vandaan om het de gasten naar de zin te maken. In het motel hebben we ook gegeten, en daarna op naar de Bilby's, zo'n 5 minuten lopen.Bilby's zijn kleine grappige buideldieren met grote oren, maar ze leven nog maar in een klein gebied in Australie, ze worden met uitsterven bedreigd.In Charleville zijn ze bezig met een fokprogramma, met de bedoeling de dieren op een andere plaats weer uit te zetten. Heel erg goed waren ze niet te zien, het zijn tenslotte nachtdieren, maar wel erg vertederend. Voor wie geinteresserd is, zoek ze maar op op Google. Morgen een lange rit, zo'n 450 km, want ja, wil je in Australie ergens komen dan moet je lang reizen.
Tot gauw, Inge en Ger
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@
Hi there,
Another day in the Outback, we left Roma today en headed for Charleville, some 180 miles.We decided that it's much better to get up early, have breakfast and start the engine as soon as possible in order to make more of the day. After all, Australia is such a vast country, with places few and far between. The roads are long and straight, but well paved. You are allowed to do 70 miles an hour, but you have to be careful, because other traffic, such as the big road trains are allowed that as well. But our car is fitted witted with cruise control, which helps a lot. Inge drove some part of today's journey, and she liked it very much. There isn't that much traffic on the roads in these remote parts. What we did see were a lot of dead kangaroos next to the highway, reason enough to slow down a bit, because some of them seemed only just been hit. But no accidents happened, we arrived at Charleville safe and well. We went to the TIC and booked a visit to the Bilby Experience.at 7.30pm. Then we went to our motel to check in and did a short walk into town (plenty of rosella's there, screaming parrots in pink and red feathers). After dinner to the Bilbies, 5 minutes walk from the motel. Bilbies are marsupials with long ears and a long snout. There aren't many left (only a thousand or so) so they breed them in Charleville. Later the be released in different areas. They are very cute animals, and although we were not able to see them clearly (they are nocturnal en they hate bright lights) we could they are wonderful creatures. After this wonderful our it was back to our room. Tomorrow once again quite a bit of driving, some 300 miles to cover to Barcaldine.
Inge and Ger
Caloundra en Gatton
Zondag 11 juli
Zodra we het (wederom) uitstekende ontbijt achter de kiezen hebben gaan we op pad om alvast wat te eten en te drinken te halen. Vandaag wordt onze huurauto afgeleverd bij het hotel. Dat zal om half 11 zijn. En we weten niet hoe lang we er over zullen doen om naar Gers nicht Gemma te rijden. Stipt op tijd staat de wagen voor de deur, er zit een navigatiesysteem bij, maar dat is al lang geleden voor het laatst bijgewerkt. We komen wegen tegen en afslagen waar de juffrouw ons naar toe wil sturen, die er in werkelijkheid niet (meer) zijn. Al met al verliezen we er een hoop tijd door, de reis duurt 2x zolang als verwacht. Ger is Gemma's petekind, naar goed katholiek gebruik moet de peettante er op toe zien dat het petekind een goede en vooral katholieke opvoeding krijgt. Dat laatste is dus wel een beetje mislukt. We hebben een allerhartelijkste ontmoeting. We rijden wat rond door Caloundra, drinken nog een kop thee langs het water en eten nog een hapje Thais. Het is dan allang donker en moeten we weer naar huis, een rit van toch ook nog wel zeker een uur. Pas tegen half elf zijn we weer terug bij ons hotel. Ons bed lag ons toen al een hele tijd te roepen.
Maandag 12 juli
Vandaag is het onze vertrekdag uit Brisbane. De wedstrijd van vanochtend (begon hier om half 5) hebben we maar niet bekeken. Na het ontbijt schieten we iemand van het personeel aan om te vragen naar de uitslag. Natuurlijk valt het tegen, we hadden het liever anders gehad. Lang kunnen we er niet mee zitten. De lucht is vandaag weer strak blauw. We hebben het even druk, de koffers moeten ingepakt worden, de kamer moet aan kant en gecontroleerd worden. Als je iets vergeet, ben je niet zomaar even terug. Ook even bij de opticien langs. Hopen dat die wat aan de bril van Inge kan doen. Gelukkig, glas kan er weer in, schroefjes vernieuwd en alles weer even aangedraaid. Onze bestemming van vandaag is Toowoomba, met een omweg langs Gatton. Net als 8 jaar geleden gaan we daar langs een penvriendin van Inge. Die woont echt ver weg uit de bewoonde wereld. Geen waterleiding, het regenwater wordt opgevangen en dat wordt gebruikt voor de huishouding, mobiel telefoonverkeer is ook niet mogelijk en ze woont aan een misschien wel 30 km lange weg. Onze Tomtom stuurde ons in eerste instantie dan ook vrolijk langs het huis. Pas aan de huisnummering konden we zien dat we verkeerd waren. Na het bezoek gingen we verder naar onze eindbestemming voor vandaag, Toowoomba, een grote stad met een lange steile weg er naar toe. Vrij snel hebben we ons motel al gevonden. Er is daar ook een restaurant bij, en daar gebruiken we het avondeten, allebei hebben we barramundi, een lekkere vissoort. Onze borden liggen vol (heel gewoon, hoor, voor Australische begrippen) zodat een toetje er vandaag dus niet in zit. Daarna maar weer terug naar onze kamer, en nog maar achter de laptop gekropen. In dit motel is draadloos internetten gratis en daar gaan we dan dankbaar gebruik van maken. We vinden het trouwens wel heel erg leuk te merken dat onze verhalen en foto's druk gelezen en bekeken worden. Het doet ons goed om op deze manier contact met het warme kikkerlandje te houden. We gaan er dus zeker mee door.
Groeten, Inge en Ger
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Dear Friends,
Sunday July 11th
Today is going to be a busy day. We will be visiting Ger's cousin, who lives a town near the coast, some 60 miles north of Brisbane. Our hire car was delivered at 10.30 but a took us quite a while before we were really on our way. The satnav system that was included, wasn't working too well, it was a long time since it was last updated as we found out. We came across a lot of newly built roads and also at quite a number of roads that didn't exist any longer. So we had one detour after another. We expected to cover the distance in one hour but it took us two instead. Finally we reached Gers relative, who we hadn't seen for some time, she took us for a tour of the town en finally we had dinner together, A very enjoyable day after all. Then back to Brisbane in the dark, arriving at the hotel at 10.30 pm, tired.
Monday July 12th
Soon after breakfast we found out the result of last nights' World Cup Final. We decided not to get up and watch the match live, starting at 4.30 am Eastern Australian Time. After breakfast it was time to pack the bags and hit the road again under a very blue sky in glorious sunshine. Today we will visit a penfriend of Inge's, who we also visited last time we were over in Australia in 2004. We had a cup of tea there and after that it was back on our way to our final destination of the day, Toowoomba. But again it took us some extra time to get there because of this dodgy satnav. But we got there in the end, safe and well. We decided to have dinner at the motel so we could empty our usual bottle without any problems at all.
Love to you all, Inge and Ger
Dagje Brisbane en Lamington National Park
Vrijdag 9 juli
Na een alweer wat onrustige nacht worden we om half 8 gewekt door de wekker. De zon schijnt dan ook al volop. Vandaag willen we vooral besteden aan de stad Brisbane, die in die korte tijd voor het slapen gaan al zoveel indruk op ons gemaakt had. Ons hotel (Rydges Southbank, voor wie zin heeft: effe googelen en je komt er meer over te weten)) ligt op de zuidoever van de rivier de Brisbane, op kruipafstand van het uitgaansgedeelte van de stad. Langs het water zijn overal terrassen, plekken om te zitten, te sporten, te barbequen, enz. en dat allemaal onder een heerlijk aangenaam 'winter'zonnetje. Om half 10 lopen we daarom al langs het water, al was het alleen al omdat we eigenlijk alleen vandaag tijd hebben om rond te kijken in Brisbane.Morgen hebben we een dagexcursie en zondag wordt onze huurauto gebracht en gaan we naar een nicht van Ger, die op zo'n uur rijden van de stad vandaan woont. Daarover later veel meer.
We besluiten om de stad met de boot te verkennen. Daarvoor gebruiken we de Citycat, snelle catamaranveerbootjes, die je van de ene kant van de stad naar de andere brengen. Het is eigenlijk een soort openbaar vervoer. Voor de prijs hoef je het niet te laten, wij betaalden $ 11,80, voor de hele reis, en wij gingen als echte Hollanders natuurlijk wel van het ene eind naar het andere en weer terug. We stopten dan op plaatsen die we de moeite waard vonden en gingen even later dan weer verder. Het blijft een rare gewaarwording om op een terras koffie en thee te drinken, terwijl ondertussen op een paar stappen van je af de ibissen (een soort ooievaars, maar dan met een kromme snavel) op het kunstmatige strandje tussen de mensen door struinen. Heel relaxt hebben we zo de verder dag doorgebracht, en eigenlijk alleen maar gegeten en gedronken. (wat dachten jullie van spaghetti met heerlijk koel drankje en schitterend uitzicht op de rivier? En in het zonnetje natuurlijk!) Brisbane is gewoon een erg aangename stad, alles gaat er heel gemoedelijk, je wordt er zelf rustig van. Mis je een bootje, ach, dan wacht je toch even, over 13 minuten komt er toch weer eentje. Inge is druk bezig geweest met het fotograferen van de hoge glazen gebouwen.Dat zijn dankbare onderwerpen voor een fotograaf.De noordoever staat vol met hoge knoeperds van kantoorgebouwen, waar het overdag een drukte van jewelste is. 's Avonds weer heerlijk uit eten geweest, vlakbij het hotel is een lange straat, met allerlei restaurants, het is moeilijk om een keuze te maken, maar dat lukte uiteindelijk wel. Toch maar niet zo laat terug naar het hotel, want morgenochtend vroeg worden we al om kwart voor acht opgehaald voor onze excursie naar het Lamington National Park.
Zaterdag 10 juli
We hadden de wekker gezet om 6 uur en schrikken om 10 over zes wakker. Er moet iets mis zijn gegaan met het klokje. Toch nog snel kunnen douchen en naar de ontbijtzaal voor alweer een voortreffelijk ontbijt.
Zo ik mag nu een stukje verder schrijven, want Ger moet nu toch echt zijn chocoladetaart opeten. Voor onze excursie worden we opgepikt bij het hotel aan de overkant van de straat; vervolgens meerdere mensen oppikken en dan naar Brisbane Transit, een soort busstation. Daar stappen we bij Keith in de bus, die ons naar Nerang, ten zuiden van Brisbane brengt. Vervolgens weer overstappen bij Alfie in de bus en dat wordt onze begeleider voor deze trip. Na deze laatste overstap is het weer ook zeer zonning geworden. tijd voor de zonnebril...... helaas het mag deze vakantie niet meezitten. Eerst op de boot een broek van Ger naar de knoppen en nu valt een glas van mijn zonnebril er uit. En ik koop natuurlijk niet zo makkelijk een nieuwe. dat wordt maandag eerst maar de opticien proberen. Maar goed we houden de moed erin. Tambourine Mountain is een soort kunstenaarsdorp met allerlei winkeltjes en ateliers. Leuk om even rond te kijken. Vervolgens via een ijzig slingerende smalle weg naar Lamington. Op de top ligt een soort klein recreatieoord waar van alles te doen is. Het weer is ondertussen wel veranderd: van stralend is het nu bewolkt geworden en af en toe miezert het. Een van de leuke dingen voor de mens is de Tree Top Walk. Je loopt dan eigenlijk via een soort catwalk boven de boomtoppen. We hebben dat al eens eerder gedaan. En aan het einde was dan een uitzichtpunt. Deze keer dus niet. Het is nu een lange wiebelende loopbrug, waar je per sectie maar met 6 mensen op mag. Je snapt hem al... Ger loopt voorop en ik kan mijn ogen focussen op zijn rug, want die boomtoppen en dat gewiebel NIETS VOOR MIJ. En terug heeft geen zin, want het is 1-richtingverkeer. Maar ik heb het overleefd. Verder nog wat rondgewandeld, vogels gevoerd en dan is het uiteindelijk weer terug naar de bus. Helaas waren de Chinese dames 20 min te laat, waardoor het bezoek aan de alpaca-farm niet doorging. Onderweg kwamen we langs de kant van de weg nog een aantal wallabys tegen (kleiner broertje van de kangoeroe). Zo kort nog maar hier en dan al deze dieren in het wild tegenkomen, dat is nog niet eerder voorgekomen. Moe van de dag is het vandaag tijd voor een snelle maar overheerlijke sandwich. Wisten jullie dat de finale Nederland-Spanje hier pas op maandag gespeeld wordt? Rara,hoe kan dat?
Morgen is het alweer zondag. Hoewel we allebei het gevoel hebben dat we al weken weg zijn. Zoveel indrukken. Gerda, je zult het niet geloven maar ik krijg er af en toe een brok van in mijn keel!
Sweet dreams and big hug Ger en Inge xxx
******************************************************************************
Friday the 9th of July
At 7.30 am the alarmclock rings, time to get up for our first whole day in Brisbane. The sun got up earlier than we did. after a delicious breakfast it's time to go out. Brisbane has 2 contrasting parts, the northern bank has highrising buildings (mainly offices) and the South Bank is entertainment part full of places to eat and drink, to do sports or just to relax. Today is going to be a lazy relaxing day, because tomorrow and the day after will be different. More about that later. Well, our hotel (Rydges South Bank) is very close to the Brisbane River and we will take the ferry to see much of the life on both banks. The CityCats are cheap and fast. We travel a lot and then it's time for lunch among the ibisses that wonder around the terraces. You keep forgetting is's wintertime in Australia. Brisbane is just a wonderful city, with very friendly people ('no worries, mate') and the weather wil make you feel o.k. We returned to our hotel not too late as we have to get up early tomorrow morning (at 6) for our daytrip to the Lamington National Park.
Saturday 10th July
We get up a little too late, forgot to set the clock right. But we were in time to reach our pickup point. They took us by bus to the Brisbane Transit Station and from ther to Lamington. It can only be reached via a long steep narrow and winding road. At the end of the road there's a nature reserve, you can walk a Tree Top Walk, have lunch, feed the coloured parrots or watch other people do so. We had to return at 2.45pm, because the return journey would take nearly two hours. We made an unplanned stop to watch a group of about 10 wallabies. We were watching them, the same way they were watching us. We were wondering what they thought of us. We expect and hope there will be more encounters in the following days, they are such fascinating creatures.
Tomorrow is Sunday, our hirecar will be delivered at 10.30 and after that we will be going to a cousin of Ger, who lives just an hour drive away from Brisbane. So now, it's early time for bed.
Love to you all, Inge and Ger