Vrijdag 16 juli

Vanmorgen gewekt door het geluid van kookabarra's. Dan heb je geen wekker nodig. Het is vandaag voor de eerste keer dat we geen roomservice hebben voor ontbijt. Dus we moeten naar de bistro waar we gisteravond ook onze maaltijd hebben gehad. Dochter EMily is al druk bezig met het bereiden van Ger zijn roereieren. Ik kan aan de gang met het continentale ontbijt, ofwel gewoon wat we thuis ook eten. Het duurt even voordat Ger zijn eieren heeft maar dan blijkt dat het 1e exemplaar was mislukt. Een rond soort omelet met kaas en een pluk spaghetti er naast. En Ger eet het allemaal netjes op. De rekening blijkt lager dan we hadden gedacht, maar we waren volgens mij ook de enige gasten die een kamer hadden. Niet echt iets voor een 2e keer hoewel de familie erg vriendelijk en hulpvaardig was.

Op weg naar Longreach. Daar zijn we even over 10 uur en gaan naar het Qantas-museum. De maatschappij heeft daar zijn ontstaan. Leuk museum. Er zijn daar ook rondleidingen door de grotere toestellen maar dan moeten we een uur wachten. Doen we maar niet, want we hebben nog 200 km te rijden en dat gaat toch iets langzamer dan op de Nederlandse snelwegen. De wegen zijn weer recht en de zon schijnt weer behoorlijk. Op een rustplaats tijd voor onze broodjes en pakje melk. We maken ook wat foto's maar telkens weer blijken de kleuren de werkelijkheid niet weer te geven. Het licht is hier ook zo ontzettend scherp en fel. Dus veel nabewerking zal nodig zijn. Ook in dit land rijden er vreemde snoeshanen rond. Zo zien we een man met hond in een auto met allerlei bakken en touwtjes. Hij sukkelt met 80 km over de weg en heeft alle tijd van de wereld, maar wel een mobieltje bij zich met een supermoderne ringtone.

Rond kwart voor 3 arriveren we in Winton. Motel ziet er poepie deftig uit. Mooie kamer maar wel met gebruiksaanwijzing. Je hebt pas elektriciteit als je de sleutel in een houder stopt. Gelukkig ook een wasserij dus tijd voor de grote ..........was. We wandelen op ons gemak naar Winton-centrum. Daar brengen we ook een kort bezoek aan het Waltzing Matthilda centrum. Iedereen die een klein beetje van Australie kent, weet dat dit zo ongeveer het 2e volkslied is. Morgen gaan we dat bezoek afmaken. En Winton is de streek van de opalen. toen we in 2002 in Australie waren heeft een juwelier in Sydney voor mij een hanger van opaal gemaakt. eigen ontwerp, daar ben ik dus blij mee. Maar nu zagen we in een winkel een armband met opalen. Bijna identieke kleur, alleen de prijs....... Ook dit waren weer solid-stones, dwz de volledige steen en geen laagje van een steen. We denken er over na. Terug bij het motel worden we begroet door een enorme hoeveelheid gallah's, een soort kleine papegaai die enorm schreeuwen. Kleuren: rose, wit en wat bruin. Tijd voor video en camera. Als we terugkomen van het eten zijn ze gaan slapen, maar we verwachten dat ze ons morgenochtend lekker wakker schreeuwen.

Marielle, dit motel zou echt iets voor jou zijn..... we hebben last van MIEREN! Niet van die grote zoals op school, maar heeeeeeeeeeeel veeeeeeeeeeeeel meer, daar is geen sopje tegenop gewassen.

==============================================================================

Friday the 16th of July

This morning we were woken by the enormous sound of the kookabarra.We didn't need an alarmclock. For the first time since we are staying in motels it's no roomservice but our breakfast will be in the same area as we had our meal last night. Daughter Emily is busy preparing Ger his scrambled eggs. They said it's a specialty so we are very curious. We are the only ones having breakfast. It takes some time before Ger get his eggs. Something went wrong with the first attempt but the 2nd one was succesul. Next to the egg there is spaghetti! What a surprise Ger eats it all!!!!! When we check out, the bill is less than we thought. I think we were the only guests staying the night, not a surprise when you look at the room. We wouldn't stay there for a second time, although the hostess was very friendly.

On our way to Longreach. Famous for it's Qantas museum. It's founded in this area. It's a museum worthwile a visit. There are tours but we have to wait for that for more than an hour and we still got 200 km to go. so we skip that. Driving on these roads goes slower than driving on Dutch motorways. The roads are one straight line en it's sunny again. Our break is at a resting place next to the road: sandwiches and milk. We make some fotos as well, but we are disappointed about the colors. The natural light here is so bright and the sky so blue. That means a lot of editing when we got home. Like everywhere in the world they have 'strangers'. A man with his dog and a pick up full with boxes and everthing is attached to each other with strings, ropes and chains. He drives 80 km an hour and has all the time in the world but a mobile with the lateste ringtone.

At 2.45 pm we arrive in Winton. Motel looks posh from the outside. Room is good. Luckily there is a laundry as well, so time for the enormous u........wash. We make a walk to town centre. A short visit to the Waltzing Mathilda Center. Dedicated to the famous Australian song. We only got little time before it closes, so we'll come back tomorrow. Winton is also the area for opals. When we were in Sydney in 2002 a juweller made a pendant for me from solid opal. In a shop here in Winton I saw a beatiful bracelet with the same sort of opals. Solid stones, but the price..... We'll think about it. When we got back at the motel there was an enormous amount of gallah's, sort of small parrot. They make an awful lot of noise. So we'll certainly be awake early because of those birds.